Τμήμα από την ουρά ενός Τρίτωνα. Θεωρείται ότι λειτουργούσε σαν στήριγμα του ενός από τα άλογα που έσερναν το άρμα του Ποσειδώνα. Ανάλογος Τρίτωνας (Ακρ. 879) υπήρχε και κάτω από τα άλογα του άρματος της Αθηνάς (Ακρ. 882), το οποίο ήταν τοποθετημένο στην αριστερή πλευρά του ίδιου αετώματος. Τα θαλάσσια αυτά όντα, ίσως, αποτελούν υπαινιγμό για τον κατακλυσμό που προκάλεσε ο Ποσειδώνας όταν νικήθηκε από την Αθηνά.

Το θραύσμα βρέθηκε στην Ακρόπολη. Πιθανώς είχε πέσει από το αέτωμα το 1687, κατά την ανατίναξη του Παρθενώνα από τους Βενετούς του στρατηγού Francesco Morosini. Έτσι διέφυγε της αρπαγής από τον Thomas Bruce, λόρδο του Elgin, ο οποίος το 1801-1804, όταν η Ελλάδα βρισκόταν ακόμη υπό οθωμανική κατοχή, απέσπασε από το αέτωμα τα περισσότερα από τα γλυπτά που βρήκε εκεί.

Στο δυτικό αέτωμα του Παρθενώνα εικονίζεται η διένεξη μεταξύ της Αθηνάς και του Ποσειδώνα για το ποιος θα αναλάβει την προστασία της Αττικής. Ο αγώνας γίνεται στην Ακρόπολη με κριτές τους μυθικούς βασιλείς της Αθήνας Κέκροπα και Ερεχθέα και άλλους τοπικούς ήρωες, οι οποίοι δίνουν τη νίκη στην Αθηνά, προτιμώντας το δικό της δώρο, το δένδρο της ελιάς, αντί του αλμυρού νερού που τους προσφέρει ο Ποσειδώνας. Το κέντρο της σκηνής καταλάμβαναν οι δύο πρωταγωνιστές με τα άρματά τους και τις γωνίες οι προσωποποιήσεις των δύο ποταμών της Αθήνας, Ιλισσού και Κηφισού. Εξαιτίας των περιπετειών που γνώρισε το μνημείο στους αιώνες που ακολούθησαν, πολλά γλυπτά έχουν χαθεί, άλλα σώζονται ακρωτηριασμένα και άλλα σε μικρά θραύσματα.

Τα δύο αετώματα του Παρθενώνα διακοσμούνται με πενήντα περίπου αγάλματα υπερφυσικού μεγέθους. Τα γλυπτά, τέλεια δουλεμένα και στις πίσω αθέατες πλευρές, συνθέτουν σκηνές από τους μύθους της θεάς Αθηνάς.